5.3. Tworzenie i edycja konfiguracji

5.3.1. Używanie konfiguracji w formacie IPK

Częścią IPK jest biblioteka, pozwalająca programom na bezpośredni dostęp do danych konfiguracyjnych, bez potrzeby parsowania pliku konfiguracyjnego IPK. Niestety, używanie tej biblioteki (albo też bezpośrednio pliku IPK) wymagałoby zmian we wszystkich programach wchodzących w skład systemu SZARP, co jest rozwiązaniem nieakceptowalnym.

Dlatego też IPK został skonstruowany tak, aby możliwa była wzajemna konwersja konfiguracji z formatu SZARP 2.1 na IPK i z powrotem. Do konwersji istnieją narzędzia wykonujące ją automatycznie, opisane w Sekcja 5.3.3 i Sekcja 5.3.4. Narzędzie te, co dokładniej jest opisane w tych rozdziałach, mogą sobie jednak nie poradzić z niektórymi konfiguracjami - wymagana jest czasami ręczna wstępna obróbka konfiguracji.

Kiedy mamy już możliwość konwersji na oba używane formaty, należy ustalić, który z nich będzie formatem głównym (tym, w którym będą nanoszone zmiany), a który tym generowanym automatycznie. Sugerowane jest, aby formatem głównym był IPK i po każdej zmianie w nim była generowana konfiguracja w starym formacie. Jest to niezbędne dla konfiguracji wykorzystujących funkcje IPK niedostępne w starym formacie konfiguracji, a więc np. dla obsługi nowego formatu bazy Szarpa.

W ten sposób programy nowe będą korzystały z biblioteki IPK, zaś stare z wygenerowanej konfiguracji w formacie SZARP 2.1.